 |
| Tuż przed zmrokiem
Bywają w życiu chwile, których nie da się powtórzyć.
Są ulotne, niczym oddech, niczym mgła poranna nad
brzegiem wody, niczym myśl senna, która ginie natychmiast po otwarciu oczu.
I nie o wielką miłość tu chodzi, nie o uczucie bez dna i
zahamowań, nie o…
I niekoniecznie o religijność tu idzie, choć każdy rodzaj
świadomej wiary rodzi – przecież – tę potrzebę…
A o zwykły wieczór
u przyjaciół. U tych, u których bywamy tak często, a tu nagle tym razem… Było
jakoś inaczej. Tak ciepło, sympatycznie, ulotnie właśnie.
O zamkniętą w świątyni chwilę samotności, pełną zadumy i
wpatrzenia…
w głąb siebie. |
O smak świątecznego jajka i białego barszczu, żurkiem
zwanym, w pierwszy dzień Świąt Wielkiej Nocy uroczyście spożywanych.
O sekundę zadumy przy trzasku świecącej watry.
A nawet o myśli,
biegnące w ciepłą noc czerwcową, nad brzegiem naszej ulubionej wody, miejsca
szczęśliwego hobby. |
| Ulotnej chwili czar... w kadrze zatrzymany |
Biegniemy natychmiast, dnia następnego, wolno nam, bo to
nasi przyjaciele, bo to nasza świątynia, bo to nasz ogień, bo zostało jeszcze
święcone, z myślą:
- Może się powtórzy!
- Może?
Oczekujemy tego!
Pragniemy tego!
Wręcz żądamy tego!
A tu nic!
Tak zwyczajnie!
Do diaska!
Normalnie. Kawa, ciasteczko, rozmowa – nawet miła, wnętrze
to samo, skorupka identyczna, drewno z tego, co wczoraj, „źródła” i wszystko…
wokoło tożsame.
- I co?
- I co z tego?
- I nic!
- I co?
- I co z tego?
- I nic!
Nie ma Taaamteeego!
Wielkiego, wspaniałego, znakomitego, kojącego…
Nastroju?
Czucia?
Atmosfery?
Ducha?
No, czego?
Urok chwili w kropli myśli zatopiony.
Czułe piękno w ulotny ślad pamięci zamienione.
Urywek filozofii życia,
z jego prozy w subtelną lirykę uczesany. | |
| Klasztor sióstr bernardynek w Świętej Katarzynie (Góry Świętokrzyskie). Miejsce zadumy i kontemplacji wiary. |
 |
| Kapliczka św. Franciszka (Świętokrzyski Park Narodowy) |
Odstępstwa od norm językowych celowo uczynione.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz