"Kolorowy" zawrót głowy...

 

"Kolorowy" zawrót głowy. Prawdziwe maluchy rosną jak grzyby po deszczu, tylko...

- Przecie deszczu nie było!

Wszędzie ich pełno. Jeden, dwa dorosłe osobniki, a wokół kilka, kilkanaście łebków, ledwie ze ściółki lub mchu wychylonych.

Duże borowiki w większości zaczerwione, Te mniejsze jeszcze wolne od lokatorów...

#Kolor kapeluszy...

 Dziś postanowiłem zmienić kolor kapeluszy.

Zamarzył mi się odcień pomarańczowożółty i czerwony.

- Borowikom stop!

- Nie, niekoniecznie! A nóż się przytrafią szlachetne i co?

- Wtedy się zastanowię.

Jadę oglądać koźlarze, czyli kozaki, zerwonogłówki, czerwone łebce, kraśniaki, osaki, osowiaki, osiczaki, osiniaki, podosiniaki, podosinniki, podosowiki, trzepietaki, dębczaki, panki i coś tam jeszcze...

Rozum podpowiada:

- Poczekaj jeszcze dni kilka. Będą może "mokre" noce, las się parą i mgłą wzbogaci. Wszak kilometrów, w obie strony, grubo ponad setkę nakręcisz, a efekt dziś niepewny. Oj! Niepewny!

- Fakt! To rozsądne i logiczne, ale...

- Za nic mi rozsądek i logika! Chcę już teraz! Już teraz!

- Koźlaczki pomarańczowożółte i czerwone!

- Teraz i już!

Kaprys starszego faceta wyobraźnią budowany...

Trudno. Odpalam o świcie moje cztery kółka i gnam w okolicę Rakowa; raczej bliżej Staszowa.

Gdy docieram na miejsce, nasza "ciepła gwiazda" śmiga już nad horyzontem.

- To chyba dobrze, gdyż runo dość wysokie i dębinki gęstawe.

W przydrożnym rowie jeszcze trochę wody ocalało.

- Może, może...

Pierwsze kilkanaście minut na "zero".

Nagle...

- Jest pierwszy dorodny, wypasiony pomarańczowożółty!

Niestety, tylko jeden.

Po kilku minutach drugi i...

- Nic, nic, nic!

Schodzę nieco niżej - po południowym stoku.

Po drodze młodziutki, zdrowy prawdziwek.

- Jeszcze niżej...

Promienie słońca zmieniły kąt natarcia. Przy leciutko drżących liściach w koronach drzew "mrugają" po runie...

- Ślicznie lśniącym złotem wilgotne jagodziny malują i...

- Czerwone kapelusze odnajdują. Zdecydowanie pomocne mi się stają.

- I tu, i tam, i tam jeszcze, i nieco dalej...

- W tył zwrot i od drugiej strony...

- Tak samo!

- Super! Warto było! Nos grzybiarza mnie nie zawiódł!

- A może szczęście, zwyczajnie, miałem.

Jeszcze drugi borowik, czerwone bliźniaki, dostojny pomarańczowożółty i...

- Odwrót ogłaszam!

Po drodze o Kielecką okiem zaczepiam.

Puściusieńko. Ni ludzi, ni samochodów, ni handlarzy grzybami nie widzę. Czyli pusto w lesie - zapewne.

- Udanego, leśnego, radosnego weekendu życzę...

/zwyczajowo normy językowe świadomie naruszone/

#Dzień się budzi w promieniach słońca...

 

"Dzień się budzi w promieniach słońca".

Żal pozostać w domu.

- Może by tak zastukać w "odrzwia" lasu... Tak bez śniadanka...

- Ale, ale, herbatka musi być!

Kanapka do koszyka i w drogę.

Niezbyt daleko, bo o dziesiątej muszę wrócić.

W lesie puściutko. Żywego ducha. Tylko ja.

Spokój, błoga cisza. Tylko owady słychać.

Nawet grama wiatru, że o chmurkach nie wspomnę.

- O! Przepraszam! Właśnie leśnym duktem biegnie daniel. Zupełnie się mnie nie boi. Chyba już tak kiepsko, z tą siwą brodą, wyglądam, he, he.

- Czyżby wiek mój tak sprawnie oszacował?

Mam nadzieję, że tylko przyjacielsko mnie potraktował.

Poszedł sobie, a właściwie poskakał.

- Hyc przez wyrwę i już go nie ma.

Runo jeszcze piękne, zielone; tylko trochę trąci barwami wczesnej jesieni.

Grzybów niby, tak jak grzybiarzy, nie ma, ale...

- Tylko niby, bardzo niby, bardzo.

Tuż obok duktu, na twardym, czystym podłożu, pierwsze prawdziwki.

- Śliczne, niewielkie szczerzą do mnie jasne kapelusze, do nieprzymuszonej gimnastyki zapraszają:

- Skłon, wyprost; skłon, wyprost; skłon, wyprost i raz jeszcze, i jeszcze, i jeszcze.

- Stop! Odpocząć muszę!

-Twoja sprawa, "człowieku". Jak sobie życzysz. Tylko żebyś potem nie marudził, że grzybów nie ma!

- Dobra, dobra! Jeszcze trochę wytrzymam.

- Chodźcie do kosza. Zapraszam.

Po przeciwnej stronie leśnej drogi stare dorodne świerki i młode dęby gaj tworzą.

- Tu często ładne prawdziwe bywały.

Przykro mi...

- Ani sztuki! Tylko kilka muchomorków rdzawobrązowych się do mnie uśmiechnęło.

- Cóż, tak też bywa. A, co! Nie wolno się zniechęcać.

Idę dalej.

- Jest! Jest! Jest!.............

Pieprznik jadalny, czyli kochana kureczka. Jedna, bo jedna, ale jest i już. O!

Za młodnikiem znów las stary potężną, polską jodłą "stojący".

- Ech! On urody pełen, a borowiki w nim jeszcze piękniejsze; od młodzieży po dorosłe "grubo-trzony".

W jednym miejscu sztuk osiem...

- I jeszcze kilka, i jeszcze...

Tu jeden, tam dwa; a nawet dwie pary bliźniaków. Ot, co!

O kolejnej miejscówce nie wspomnę, choć...

- No, dobrze; były. Jedynki pięknie zbudowane, znakomicie - na tle mchu - widoczne. Niestety, wszystkie zasiedlone.

Czas do odwrotu. Jeszcze tylko zmiana obuwia i...

- Ups! Kanapka dumnie w bagażniku się prezentuje!

Zachęcam do leśnych wędrówek.

/odstępstwa od zasad językowych zamierzone, świadomie uczynione/

#Las ożył... /04.09.23r./

 

Las "ożył".

To jeszcze nie jesienna "prezentacja", ale już widać ślady, że idzie ku dobremu.

Fakt, wrzosy szybko się starzeją, natomiast nitki "kwitnącej" grzybni napawają nadzieją.

Na doświetlonych płaszczyznach i na południowych stokach leśnych wzgórków rodzą się maluchy. Jest ich już dość sporo. Mniejsze od mojego symbolicznego naparstka, wystawiają do słońca swoje kapelusze. Jeszcze chwila i pokażą całą swoją urodę. Chyba że czerwidła je wcześniej pokonają. Wśród zielonego mchu pierwsze prawdziwe dumnie prężą swe obłe trzonowe torsy. Stadka pieprzników jadalnych sterczą wśród igieł świerkowych.

Nawet wysmukłe muchomory rdzawobrązowe, gdzieniegdzie polecają się mej uwadze...

Znów pojawiły się gołąbki wszelkiej maści. Tylko zielonych niewiele. Sporo dorodnych kolczaków. Muskuły prężą także goryczaki żółciowe.

Podgrzybków nie dostrzegłem.

Las pachnie jeszcze świeżo, przyjemnie...

- Uf! Jak przyjemnie! Uch! Jak błogo! Tylko dzięcioł "w drzewo stuka, proszę, proszę".

- Stuk - puk, stuk - puk! Nad głową słyszę.

Piękny, duży, kolorowy, acz złośliwy. Nie dał się "sfocić". Ciągle mi za pień się chował - łobuziak.

Las swą urodą na wędrówkę po oczeretach zaprasza.

/odstępstwa od norm językowych świadomie uczynione/