#Dobrze mieć Przyjaciół!

 

Dobrze mieć Przyjaciół!

Moi właśnie wrócili z Krynicy Zdroju, więc...

- Wcinam grillowane "oscypki".

- Z żurawiną i "wisienką na torcie"- oczywiście!

- Mniam, mniam

- A, a, a; parę "grzybków w barszcz", "to nie grzech"!

- Prawda?

#Dzień Dziadka...

 

Wczoraj szaleństwo w sieci, z okazji Dnia Babci, a dzisiaj "tyci-tyci", z okazji Dnia Dziadka...

- Gdzie to równouprawnienie?

- No, gdzie?!!!

A przecież:

DZIAD(¥)k...

Historycznie, chronologicznie: Ďid, dziad (patriarcha, głowa rodziny; pochodne - dziedzictwo, dziedzina, dziedzic, dziedziniec, dziadowizna jako spadek po dziadzie/dziś dziadku/, dziedzic/ten co dziedziczy po dziadzie czyli dziadku/) i nareszcie Dziadek, Dziadziuś, Dziadunio;

Romantycznie i dziko: Jak u Mickiewicza!

- Ech! Ten nasz język. Trzymajcie się, Dziadkowie!

A tak zwyczajnie?

Laurka z sercami i namalowaną partią szachów...

- Wygrywają czarne - oczywiście. Nawet od święta i "w laurce" nie może być inaczej!

Dzień Dziadka...

Żartem...

- A może?

- Pół żartem?

Tylko...

- Że co?

- Że jak?

- Że ja?

- Że dziadek?

- Że moje święto?

- Że życzenia?

- Że od Wnuczki?

- Że...

- Że Niemożliwe!

- Że tylko...

- Że Babcia!

- Że co?

- Że dziadziuś?

- Że kochany?

- Że ulubiony?

- Że prezent?

- Jak dziadziuś...

- Jak kochany, to...

- "Miśki"!

- Kochana Wnusiu!

- Idziemy po prezent od dziadka...

- Z okazji Dnia Dziadka!

#Chmurzasto...

 

- "Chmurzasto" na Świecie - "enty-andemia"!

- "Chmurzasto" w Europie - wojną grożą!

- "Chmurzasto" w Kraju - awantury polityków, drożyzna, strach o jutro i coś tam jeszcze!

- "Chmurzasto" w Starachowicach - służba zdrowia "na łopatkach"!

- "Chmurzasto" w ...!

- W Nas "chmurzasto"!

Natura też się dostosowała - "chmurzasto"!

- Tylko tam na "Górze" panta rhei - szybko płynie!

- U nas - wszystko się wlecze...

- "Chmurzasto"...

- Wiem! Fajniej by było, gdyby lajtowo i z "szybką" nadzieją było.

- Niestety! Na optymizm trzeba jeszcze poczekać...

/"Wielgachne" litery celowo użyte! O!/

/fotka dziś uczyniona - zalewik; okolice Lipia/

#Rozgrywka z dinozaurem w tle... Dialogi dziadka z Wnuczką...

 Z serii:

Dialogi dziadka z Wnuczką...

Czyli:

- "Rozgrywka z dinozaurem w tle".

Rozgrywamy kolejną partyjkę szachów.

Niunia "rusza" zapamiętanym gambitem.

Czyni to wręcz popisowo - bez błędu.

Nazywa go "literką M". To taka jej nazwa, bo układ pionów przypomina tę, ale "drukowaną" literkę.

- Nieważne!

Po chwili dziadek "popełnia" fatalny błąd i naraża się na "huraganowy" atak, za sprawą gońca i hetmana; przechodzi do skomplikowanej obrony i - pod nosem - mruczy:

- Ale ze mnie ddddd....dinozaur, stary dinozaur; taki błąd uczynić!

- Dziadziusiu! Co ty opowiadasz!

- Jest zima; rok z trzema dwójkami i jednym zerem, czyli dwa tysiące dwudziesty drugi; mróz za oknem, a ty dinozaura widzisz?

- One wyginęły sześćdziesiąt pięć milionów lat temu!

Postanowiłem "odegrać" się, choć w dywagacjach słownych:

- A dlaczego nie sześćdziesiąt sześć lub siedem milionów lat temu, a może nawet siedemdziesiąt, tylko sześćdziesiąt pięć?

- Mam Cię! Pomyślałem.

Tymczasem Ala wzrok na mnie podniosła; popatrzyła głęboko w me oczy; pomilczała chwilę; po czym rzekła:

- A jakie to ma dla ciebie - dziadziusiu - znaczenie, przecież nawet o milionie lat życia pomarzyć nie możesz; tak daleko pamięcią nie sięgniesz, nawet wyobraźni ci zabraknie, więc zostanę przy swych sześćdziesięciu pięciu, a ty się lepiej skup na szachach, bo za chwilę moja królowa skonsumuje twoją, zawiniętą w ciasto francuskie, z białej (czyli mojej - dziadka) wieży uczynione...

Zatkało mnie definitywnie. Odpuściłem, ale partię jeszcze o trzydzieści minut przedłużyłem i trzy razy (niestety, nie sześćdziesiąt pięć) poważnie Wnuczce przegraną zagroziłem.

Ostatecznie i tak mata "dostałem"...

- Ech! Taki "normalny" los dziadka>

- Ale ja się "odgryzę"! Obiecuję!

PS - Swoją drogą, milion lat w tą, czy w tamtą, jakie to ma dla nas znaczenie, wszak o "zwykłą setkę" tak nam trudno.

Pozdrawiam serdecznie i ciepło...

/wszelkie "dziwadła" językowe - jak zwykle - celowe, zamierzone, świadomie uczynione - i koniec!/

#Jestem facet... #Dialogi dziadka z Wnuczką...

 Z serii:

Dialogi dziadka z Wnuczką...

Jestem facet...

Ani mikro, ani makro...

Taki sobie facet...

Trochę nijaki...

Ale facet i...

Może dlatego...

Dostaję od Wnuczki...

Zaproszenie na...

Wspólną degustację...

Lodów...

Lodów śmietankowo-truskawkowych!

Ona wie!

To moje...

Ulubione, więc...

Nie mogę odmówić!

Nawet gdyby były...

Kakaowe...

I tak bym nie odmówił.

O!

Niunia zajmuje się ich "produkcją", a ja cierpliwie czekam, choć próbuję zajrzeć przez maleńkie ramię...

Małe paluszki sprawnie "kuleczkują" masę śmietankową i owocową.

Dostaję komunikat:

- Nie zaglądaj do "lodziarni"! Zabronione!

- Gotowe dostarczy ci kelnerka!

- Ok! Grzecznie poczekam.

- Jest! A właściwie - są!

Doczekałem się. Dość sprawnie to poszło.

Sama "producentka" mnie obsługuje; taki zaszczyt mi przypadł w udziale, tylko...

- Jak je należycie spożyć?

- Wszak nawet dawne pączki u A . Bliklego, to były potwory wobec lodów mojej Wnuczki! O!

- Jam jest facet; poradzić sobie muszę!

Swoją drogą, spróbujcie wykonać taką śliczną, kolorową "mikroskopię"...

Życzę powodzenia...

Pozdrawia Was dziadek - lodami śmietankowo-truskawkowymi pożywiony.

- A, co!

/wszelkie "dziwadła" językowe celowe, zamierzone, świadomie uczynione - i koniec!/

PS Ten patyczek to malutka "wykałaczka", a pierwsza fotka na opuszku palca uczyniona.