#Zaduszki.

 Zaduszki.

Na cmentarzu prawie pusto.

Tylko dwie starsze panie, jedna dziewczyna i...

- Ja! Grzeczny, po pracy...

Niebo - wczoraj - pięknym słońcem dzień Wszystkich Świętych uczciło, a nad duszyczkami zmarłych - dzisiaj - deszczem zapłakało; smutną twarz pokazało. Łzami, powolnie ronionymi, groby poświęciło, płomyki świateł otuliło. Zasmęciło, zaszarzyło, zaciemniło; Dziadów i Pradziadów samo pobłogosławiło.

Tylko nad jednym grobem, prawie u cmentarnego "płota", kilkanaście osób pochylonych w kręgu stoi, pomnik ciasno okalając. Zbliżyłem się trochę, z ciekawości, nie ukrywam.

- Toż to mogiła prochy Pani Ani kryjąca! Pedagoga o wielkim sercu i niesamowicie ciepłej, życzliwej innym, duszy. Kobiety o łagodnym uśmiechu i "szerokich ramionach", w świecie żywych, wszelkie dziatki zagarniających.

Im bliżej tej ludzkiej garstki, tym wyraźniej cichy śpiew słychać i delikatne dźwięki dotykającego się szkła - także...

- Już wiem! Rozróżniam głosy...

- To przyjezdni Romowie duszę Anny pozdrawiają. O swej Opiekunce z lat szkolnych pamiętają.

- Do wspólnoty, gestem, przez Starszego uczynionym, zapraszają...

- Jakież to miłe!

- Wręcz rzewne!

- "Dziadów" słowiańskich, Dniem Zadusznych zwanych, prawdziwie godne!

- Oj! Godne!

- Ot! Mimo niepogody, Święto Wszelkich Dusz też się święci!

- Święci...