# Pobiegamy? Z serii "Dialogi dziadka z Wnuczką"...

 

Z serii "Dialogi dziadka z Wnuczką"...

Zawsze ciepło i "pluszakowato" było, to tym razem...

Tym razem trochę smętnie, ale nie ponuro...

Niunia kręci się wokół krzesła, na którym zmęczony dumam o losach świata tego.

Nie odpuszcza. Raz wychyla się zza oparcia z lewej strony, to znów z prawej. Z lewej, z prawej, z lewej, z....

- Powiedz mi Kochanie, co Ci na serduchu leży...

- Wiesz dziadziuś, może lepiej nie...

- Dlaczego nie?

Stanowczo:

- Bo nie!

Po chwili:

- Jednak ci powiem.

- Mów.

- Wiesz, jesteś już stary.

- Że co, że jak?

- Dziadziusiu, jesteś stary. Najstarszy w naszej najbliższej rodzinie. Prawda?

Co mam rzec?

- Prawda.

- A jeszcze ci powiem, że od trzech dni jesteś starszy o kolejny rok.

Fakt. Dziecko ma rację, ale w ramach "obrony", chcę trochę namieszać:

- Kochanie! Najstarszy, to nie zawsze stary znaczy...

- Dziadziu, wiem, ale ty jesteś stary i już.

- Patrz, ja na torcie mam jedną świeczkę, a ty dwie. Twoja druga w kolejności jest starsza, od mojej jedynej. Widzisz?

- Z grzeczności nie powiem ile masz lat.

- A! I jeszcze trzy dni; chi, chi, chi...

Postanowiłem nie drążyć dalej tego zagadnienia, bo i po co, stoję, wszak, na z góry przegranej pozycji.

Wsadziłem nos w książkę.

Za chwilę Niunia pyta zaczepnie:

- Dziadziuś, pobiegamy?

- Jestem, Kochanie, za stary by biegać.

- A masz!

Pomyślałem sobie...

Wnuczka przysuwa się do mnie. Siada na mych kolanach. Dłońmi kręci kółka przed mą twarzą i stwierdza:

- Już cię zaczarowałam. Jesteśmy w krainie Zuzulandia. Ja mam wciąż swoje lata, a ty masz ich tylko siedem.

- Idziemy biegać...

- Odmłodniałem, więc biegamy...